ΑΡΘΡΑ
Δια φωνής Λαυρέντη Μαχαιρίτσα
Της Κοραλίας Τιμοθέου*
Πριν από ένα χρόνο σίγησε μια υπέροχη φωνή του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε με τα τραγούδια του, δεν έπαψε ποτέ να ακούγεται από νοσταλγικούς σταθμούς ραδιοφώνου και από τα όποια ψηφιακά μέσα έχουμε στη διάθεσή μας. Σε στίχους πολλών στιχουργών, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έγραψε μουσική και τραγούδησε πολύ και δυνατά, με ακροατήριο την καρδιά μας.
Σ’ αυτά τα μάτια δεν υπάρχει λογική
Όσο βαθιά κι αν τα κοιτάζω μ’ αγαπούνε
Της ιστορίας πυρπολούν τη φυλακή
Στα παραμύθια και στ’ αστέρια να με βρούνε…
(Μάτια δίχως λογική, στίχοι Ισαάκ Σούση, 2001)
Πόσοι από μας μπορούν να ισχυριστούν (για τον εαυτό τους και μόνο) ότι έχουν ζήσει - έστω μια φορά στη ζωή τους – μια αγάπη τόσο βαθιά και παράλογα δεκτική που όλα να τα αντιλαμβάνεται, όλα να τα καταλαβαίνει, τίποτα να μην απαιτεί και τίποτα να μην περιμένει; Εκείνην που δεν προϋποθέτει να ξέρεις τίποτα για τη ζωή και τις συνήθειες του άλλου αλλά συνάμα να τον γνωρίζεις σαν από πάντα κι από παντού; Που σβήνει την όποια ιστορία μας ως άκυρη και άσχετη και μας ανεβάζει στον κόσμο του εξωπραγματικού, στο παραμύθι; Πόσοι από εμάς έχουμε εισπράξει ποτέ κάτι τέτοιο; Μια αμυδρή γεύση απ’ τον Παράδεισο; Ακόμα σημαντικότερο, πόσοι από εμάς έχουμε δώσει κάτι τέτοιο; Μια ευκαιρία για κάποιον άλλο να μπει στον Παράδεισο; Αν όχι αυτό, τότε τι;
Και τι ζητάω, τι ζητάω;
Μια ευκαιρία στον Παράδεισο να πάω…
(Και τι ζητάω, στίχοι Γιάννη Γεωργακόπουλου, 1999)
… Γιατί όταν συμβεί αυτό, τότε «κλικ» όλα τα κομμάτια του χαοτικού σύμπαντος μπαίνουν στη θέση τους. Όλα είναι εντάξει… σε τάξη.
Σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
Ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί…
(Νότος, στίχοι Ισαάκ Σούση, 1996)
Κοστούμι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας. Που μας ταιριάζει. Που μας ζεσταίνει και μας ομορφαίνει. Όχι αντίγραφο του εαυτού μας αλλά κάλυμμα, ντύμα, καμάρι και στολίδι μας. Στολίδι της ζωής μας, στολίδι της ψυχής μας. Έναν άνθρωπο που μαζί θα βάλουμε κάτω τους φόβους μας αντικριστά, ισότιμα, χωρίς φύλλα κρυμμένα, για να τους κοιτάξουμε μαζί, να τους παλέψουμε παρέα, άλλοτε να τους ξεπεράσουμε, άλλοτε να τους ξεγελάσουμε, πικρά, γλυκά.
Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
Στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι.
(Ο παλιός στρατιώτης, στίχοι Ισαάκ Σούση, 2001)
Διότι η συνταγή της τελειότητας δεν βρέθηκε ακόμα και στο τέλος θα ζυγίσουμε όσα ευτυχώς ή δυστυχώς πράξαμε, όσα ευτυχώς ή δυστυχώς παραλείψαμε ώστε να βγάλουμε, αν μπορούμε μιαν ετυμηγορία για την ποιότητα της ζωής μας…
… και ισόβια θα δικαστούμε
Για πράξεις και για παραλείψεις,
Ιδιαζόντως ειδεχθείς.
(Μικρός Τιτανικός, στίχοι Μιχάλη Γκανά, 1993)
Όχι αν ήταν μια ζωή καλή ή κακή, ούτε ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη, αλλά γεμάτη ή άδεια, ενεργητική ή παθητική, ήρεμη ή συνταραχτική, δική μας ή ξένη. Υπήρξαμε ιδρωμένοι, τσουρουφλισμένοι, λασπωμένοι παίκτες ή ατσαλάκωτοι, κολλαρισμένοι, άσπιλοι «δικαστές»;
Ούτε ειλικρινής ούτε ανθρωπιστής
Σαν ξοφλημένος αγωνιστής
Που φοβάται το παιχνίδι
Και το παίζει δικαστής.
(Τερατάκια της τσέπης, στίχοι Ισαάκ Σούση, σύνθεση Magni Zappa, 2001)
Περάσαμε το χρόνο μας να κρίνουμε τους πάντες ή να τους συμπαρασύρουμε στην τρέλα μας;
Στο κάτω κάτω, αν δεν είναι η ζωή ένα μεγάλο πείραμα, του οποίοι τους κανόνες καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε, τότε τι είναι;
Τι να μας πει η φυσική
Οι νόμοι δεν μετράνε
Σε φάση μεταφυσική
Τα πάθη κυβερνάνε.
(Πεθαίνω για σένα, στίχοι Ελένης Ράντου, Γιάννη Μαύρου, 2009)
Στο κάτω κάτω, αν δεν είναι η ζωή μια μεγάλη συλλογή εμπειριών, που όλο θέλει να εμπλουτίζεται, τότε τι είναι;
Ρίξε κόκκινο στη νύχτα
Ρίξε λάδι στη φωτιά
Απ’ όσα έχω ζήσει
Ζητάω πιο πολλά.
(Ρίξε κόκκινο στη νύχτα, στίχοι Λίνα Δημοπούλου, 1993)